This is a epitome of true love. Makikita mo yung acceptance and yung willingness na magparaya kahit alam niyang masakit. At isa pa, medyo makarelate ako sa kantang ito, yung tipong mga paasa tapos maniniwala ka, tapos ang saya ninyo, hindi mo lang alam sa iba na rin pala siya masaya. Kahit sino naman siguro deserve na mahalin at hindi deserve na saktan at gaguhin. Kaya lang, may mga tao talagang sa iba nahahanap ang kaligayahan, kaya matuto na rin tayong pagparaya kung minsan. Nagmahal tayo pero nagmahal rin naman siya. Wala tayong magagawa niyan. Walang masama kung magmahal, dapat maging totoo lang din sana tayo sa nararamdaman natin. Hindi naman tayo robot para hindi makaramdam. Tao lang tayo, marunong masaktan. Kaya sa mga nanloko diyan, sana.