I used to love using the word kabet as an insult to the people who come between lovers, especially those who come between me and my relationships (past and present). Feeling ko dati, bakit gano'n, ang dami naman diyan, desperado naman 'tong mga taong kumakabit, parang wala nang ibang mahanap. Siyempre, kinain ko naman daw ung mga salita ko. Sa lahat ng mga kabit -- well, I'm part of the club na. Hindi naman talaga pinaplano ang ganitong klaseng bagay. Tulad ko -- alam ko may nasasaktan ako; itong mahal ko rin, may nasasaktan. Pareho kaming nakatali. Sa iba nga lang. But I would not trade it for the world -- lahat ng oras na meron kami, kahit gipit at laging kulang. Di ko rin alam kung bakit tumatagal kami na ganito, kahit mali, kahit mahirap, basta alam ko mahal ko siya. Siguro karma ko na din 'to dahil jnjudge ko 'tong mga tinatawag na kabit dati. But I'm walking in their shoes now. Tngina, naiintindihan ko na. Sa lahat ng affected negatively, naiintindihan ko kayo. Believe me, ilang beses na akong tinu-time. Galit din ako dati sa kabit. Pero may mga bagay lng tlgang sadyang magulo na pinapasukan natin, dahil mas nangingibabaw ung gusto natin makasama ung tao kahit di nga pwede. Matigas ulo natin. Di naman tayo tanga E. Di naman tayo bobo. May mga pagkakamali lang talaga na. Masarap ulit ulitin. ü